Statek przybywający zbyt późno, żeby uratować tonącą wiedźmę

Dzisiaj zmierzymy się z wyjątkowo zabawnymi zagadkami, drudlami. Droodle powstało ze zlepienia angielskich słów draw (rysować), doodle (bazgrać, gryzmolić) oraz riddle (zagadka). Nie wątpię, że każdy z nas spotkał w swoim życiu przynajmniej jednego drudla, mianowicie tego:

Wygląda znajomo? Co to takiego?

W dalszej części wpisu odpowiedź. Oraz dużo, dużo więcej drudli. Oprócz tego przedstawię krótki rys historyczny tych łamigłówek.

Rzecz jasna, obrazek wyobraża węża boa trawiącego słonia:

Przyznajcie się, kto obstawił, że to kapelusz? Rysunki pochodzą oczywiście z Małego Księcia Exupéry’ego.

Ten przykład pokazuje, w jaki sposób kontekst oraz doświadczenie nadaje sensu temu, co widzimy. Mały Książę, dziecko, naczytawszy się książek podróżniczych wymyślił taki sposób na zaprezentowanie gada, tymczasem dorosły człowiek, nasiąknięty cywilizacją, widzi kapelusz. Różne osoby patrząc na tę samą rzecz zobaczą co innego, podobnie rzecz ma się z drudlami.

Pomysłodawcą zarówno nazwy, jak i samej zagadki jest amerykański komik i publicysta Roger Price. W 1953 roku wydał książeczkę z drudlami własnego autorstwa. Ich ideą jest minimalistyczne ukazanie jakiegoś przedmiotu czy scenki rodzajowej z niecodziennego punktu widzenia, zaś zadaniem patrzącego – domyślenie się, co wyobraża rysunek. Przy czym odpowiedź najczęściej okaże się zaskakująca i dowcipna. W poniższym filmiku próbka abstrakcyjnego poczucia humoru pana Rogera:

Krótka historia drudli

Jeden z najstarszych znanych drudli pochodzi z włoskiego renesansu i wygląda tak:

Przedstawia ślepego żebraka za rogiem ulicy. Narysował go włoski malarz Agostino Caracci. Wtedy tego typu „dzieła” znane były jako indovinelli grafici.

Agostino Caracci, autoportret – dowód, że malarz potrafił uwiecznić nie tylko ludzika z kresek.

Co mówi nauka?

Zabawa drudlami opiera się na zjawisku pareidolii – zjawisku psychologicznym polegającym na dopatrywaniu się w przypadkowym ułożeniu kształtów znajomych rzeczy, np. twarzy. Człowiek ma głęboko wbudowaną w podświadomość skłonność do dostrzegania wszędzie tego, co już zna. Stąd na przykład z niezwykłą łatwością odnajdujemy w chmurach pałace, zwierzęta, przedmioty. Jak wspominałam, to co zobaczymy w drudlu jest wynikiem interakcji dotychczasowych doświadczeń, wiedzy i samego obrazka. Balansowanie między możliwymi znaczeniami obrazka, wymyślanie własnych odpowiedzi oraz tworzenie swoich drudli rozwija kreatywność. Rozwiązując drudle, nadajemy sens pozornie przypadkowym gryzmołom.

Drudle w kulturze

Być może kojarzycie Franka Zappę – amerykańskiego muzyka. Na okładce jednego z jego albumów znajduje się droodle nawiązujący do tytułu płyty. Autorem jest nie kto inny, jak wspomniany Roger Price, który tak sobie żartuje:

aaa — Jak widać, to MOŻE być obrazek przedstawiający matkę piramidę karmiącą dziecko. Ale nie jest. To „statek przybywający za późno, żeby uratować tonącą wiedźmę”.

Zaczynajmy!

A teraz już zapuszczamy się na głęboką wodę. Zgadnijcie, co widać na drudlach. Nie ma odpowiedzi złych, a im śmieszniejszy, bardziej zaskakujący tytuł wymyślimy, tym lepiej. Zamieszczam niektóre możliwe wersje rozwiązania.

Odpowiedź 1: Lampka na biurko (widziana od dołu)
Odpowiedź 2: Meksykanin smażący jajecznicę z dwóch jaj