Jakąś dekadę temu święciły wakacyjne triumfy pewne obrazki. Prawie na każdym stoisku z pamiątkami można się było w takowe zaopatrzyć – i to niezależnie, czy pojechało się w góry (Krupówki) czy też nad morze (Jarmark Dominikański). Były wszędzie. Dzisiejszy wpis planowałam zrobić o czym innym, ale przypadkiem otworzyłam szufladę, w której trzymam tę układankę i przypomniałam sobie, ile radości mi sprawiła. Rodzice – jutro Dzień Dziecka. Może dobrym pomysłem będzie obdarowanie pociechy właśnie tego typu zagadką?
Łamigłówka jest zbudowana z 8 płaskich, ruchomych paneli, połączonych ze sobą drucikami. Rozwiązujący zagadkę ma uzyskać dwa obrazki. Pierwszy, wymiaru 4×2:
oraz drugi, wymiaru 3×3 bez narożnego kwadracika:
Nie jest to takie łatwe, jak by się mogło wydawać – należy najpierw zrozumieć, w jaki sposób działają połączenia pomiędzy płytkami, które na przemian blokują się i otwierają, umożliwiając przejścia do nowych konfiguracji.
Dodatkową zaletę układanki stanowi to, że nawet, gdy już umiemy sprawnie przechodzić od obrazka do obrazka, zabawa się nie kończy. Łamigłówka potrafi przyjmować wiele zadziwiających trójwymiarowych kształtów.
Wynalazcą zagadki jest… Rubik (ten sam, któremu ludzkość zawdzięcza kostkę Rubika). Jego wersja artystyczna łamigłówki nosi nazwę Rubik’s Magic i jeśli planowalibyście kupować układankę przez internet, to zapewne pod tą nazwą najprościej będzie ją znaleźć. Powstał też jej większy i trudniejszy, 12-kwadratowy wariant: Rubik’s Magic: Master Edition.
Kiedy już znudzi nam się zabawka, łatwo ją skompresować. W szufladzie zajmuje odrobinę miejsca i najprawdopodobniej przypomni o sobie za parę lat:
Pewną wadą łamigłówki jest to, że żyłka może się zerwać – mnie się to nie zdarzyło i sądzę, że raczej nie grozi, o ile obchodzimy się z układanką ostrożnie, bez użycia siły. Z tego powodu jednak nie warto jej ofiarowywać bardzo małym dzieciom.
Zagadkowcy 
